ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΜΑΘΗΣΗ
Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και διαφορετικός. Το πρόσωπο σημαίνει προς ὤψ (προς την όψη) , δηλαδή κάτι που βρίσκεται πέρα από εσένα και έχει να κάνει με την ανθρώπινη σχέση που υφίσταται με αυτόν που έχεις μπροστά στα μάτια σου. Σε αντίθεση τo άτομo σημαίνει αυτό το οποίο δεν τέμνεται, κάτι το οποίο δεν μπορεί να διαιρεθεί. Μια ενιαία μονάδα δηλαδή, η οποία δεν αλληλεπιδρά, αλλά προστίθεται και επεξεργάζεται στη βάση θετικιστικών μοντέλων. Άραγε πόσο καθοριστική και υπεραπλουστευτική είναι για ένα παιδί η ψυχρή παρουσίαση ενός βαθμού ή ενός γραμμικού, προκαθορισμένου σταδίου ανάπτυξης που το χαρακτηρίζει, αφαιρώντας την ποικιλία των κοινωνικών και ιστορικών αλληλοσχετισμών;
Η προσωποποιημένη μάθηση, δίνει προτεραιότητα στη σαφή κατανόηση των αναγκών και των στόχων κάθε μεμονωμένου μαθητή και στην προσαρμογή της διδασκαλίας για την αντιμετώπιση αυτών των αναγκών και στόχων. Ενός μαθητή ο οποίος δεν γίνεται αντιληπτός ως ένα α-ιστορικό υποκείμενο,το οποίο πρέπει να εξοπλιστεί με ουδέτερες αξιολογικά γνώσεις, αλλά ως δράστης μιας πραγματικότητας η οποία μπορεί ως ένα βαθμό να ρυθμιστεί από τον/την ίδιο/α. Έτσι, το περιεχόμενο, ο ρυθμός, τα μοντέλα μάθησης, οι μαθησιακοί χώροι και ο σκοπός, ρυθμίζονται σύμφωνα με τις ιδιαίτερες απαιτήσεις που αφορούν τόσο τον συναισθηματικό κόσμο του μαθητή και της μαθήτριας , όσο και της γνώσης, της περιέργειας, της ακαδημαϊκής ευφυΐας και δημιουργικότητας.
Πώς επιτυγχάνεται η προσωποποιημένη μάθηση;
- Μικρός αριθμός μαθητών, άρα καλύτερη γνώση των αναγκών και της προσωπικότητας τους.
- Σύγχρονα διαγνωστικά εργαλεία από έμπειρη διεπιστημονική ομάδα με συνεχή παρουσία στον χώρο.
- Εθνογραφική-ολιστική παρατήρησηαπό 2ο δάσκαλο παρατηρητή εντός της τάξης και παροχή ποιοτικού feedback σε παιδιά και γονείς.
- Αναστοχασμός
- Ενεργή εμπλοκή και εκπαίδευση γονέων στη μαθησιακή διαδικασία και όχι μόνο.

ΔΩΜΑΤΙΟ ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΜΟΥ
Σημαντικό στοιχείο για τη βελτίωση κάθε ανθρώπου η δυνατότητα αναστοχασμού. Πώς γίνεται; Σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο σε μια αναπαυτική καρέκλα στα πρότυπα του ψυχαναλυτικού ντιβανιού , αφού χαλαρώσει με ειδικές τεχνικές. Μπαίνει στη διαδικασία να αναστοχαστεί, να προτείνει, να ανακαλέσει τη μέρα του, τι έμαθε, τι θα ήθελε να μάθει, γιατί θύμωσε και να θέσει τους επόμενους στόχους. Με λίγα λόγια, αυτορυθμίζεται και αυτονομείται και θέτει τους δικούς του στόχους, κατανοήτους από το ίδιο, πάντα με τη βοήθεια και την εμψύχωση του δασκάλου-φροντιστή.